Dzisiaj 8. rocznica śmierci Anny Przybylskiej. Wzruszające wspomnienia rodziny aktorki

Anna Przybylska zmarła 8 lat temu. W pamięci fanów zapisała się jako uśmiechnięta aktorka znana z takich hitów jak „Złotopolscy”, „Daleko od noszy” czy „Klub szalonych dziewic”. Ważnym elementem jej życia była rodzina. Jak wspomina ją partner, dzieci i mama?

Redakcja poleca

Anna Przybylska na muralu. Pamięć zmarłej aktorki uczczono w wyjątkowy sposób [FOTO]

Anna Przybylska planowała ślub z Jarosławem Bieniukiem? Siostra aktorki zdradziła sekret. "Zawsze wiedziałam"

Rocznica śmierci Anny Przybylskiej. Rodzina wspomina aktorkę

Niedługo nastąpi premiera filmu dokumentalnego o życiu Anny Przybylskiej. Wypowiadają się o niej jej znajomi i przyjaciele z branży oraz rodzina.

- Mieliśmy piękne życie, kochaliśmy się. Dała mi 3 piękne owoce naszej miłości – powiedział partner Ani, Jarosław Bieniuk, który wychowuje Oliwię, Szymona i Jana.

- Ona się ze mną żegnała. Powiedziała, że ona odchodzi – wspominała ostatnie chwile z mamą, Oliwia.

Niedawno Krystyna Przybylska udzieliła wywiadu magazynowi Viva!, w którym opowiedziała o relacji z córką.

- To było moje dziecko. Pamiętam, jak mówiła: „Mamo, u nas będzie inna kolejność”, kiedy tłumaczyłam, że najpierw odchodzą rodzice, a potem dzieci. Ona to czuła. (…) Nie chcę pamiętać jej z czasów choroby – wyznała.

Mama zmarłej aktorki przyznaje, że w pogodzeniu się ze śmiercią Ani pomagają jej wnuki.

- W dzieciach widzę Anię. Oliwka, mimo że przypomina dużo Jarka, to też jest to Ania. Widzę jej zachowania, uśmiechy. To cała Ania. Chłopcy są podobni, ale mają swoje oddzielne zainteresowania, a Oliwia poszła w ślady Ani. (…) Wnuki często przypominają mi Anię. To jest też dla mnie takie ukojenie. Nie mam córki, ale ta duża część jej jest w dzieciach.

Krystyna Przybylska nie może doczekać się premiery filmu o jej córce. Nie kryje zadowolenia z produkcji.

- Pokazali Anię śmiejącą się, nie żadną celebrytkę pozującą na ściankach. Zwykła Ania, najzwyklejsza. Jej marzenia, dzieci, rodzina. Ona zawsze rodzinę stawiała na pierwszym miejscu. I ta jej pedanteria. Chciałam, żeby ten film pokazał miłość, rodzinę. Ja Jarka bardzo lubię. Jest otwarty, komunikatywny. Wersja robocza, którą oglądałam, to prawdziwy dokument. Tam nie ma smutku, choroby i płaczu. Jest moja Anka, którą nazywałam trzepaczką. Taka roześmiana, rozgadana. Ania z krwi i kości – podsumowała.